Laat je leiden door de heilige Geest. Bee friendly. Heb lief doe goed, wees vriendelijk en de vrede van God zal bloeien overal waar mensen zijn. Met Pinksteren vieren we dat heel de aarde in het zonlicht van Jezus staat – zijn leven inspireert ons en geeft energie om te werken aan een eerlijke wereld. Zoals bloemen zich openvouwen naar de zon, veelkleurig, zo bloeien mensen op door aandacht en vriendelijk contact. Dat zonlicht van Jezus, die opbloeiende vernieuwende kracht noemen we heilige Geest.
Pinksteren markeert de start van de christelijke kerk. Daarom bouwen we een feestje op deze dag. Met vuur en passie begon indertijd een klein groepje volgelingen van Jezus aan het grote avontuur. Ze verlieten hun comfort zone en trokken onder leiding van Gods Geest naar alle uithoeken van de wereld. Onderweg gebeurden er wonderen en steeds meer mensen sloten zich bij hen aan. Na duizenden jaren is er veel veranderd. De vernieuwende beweging is helaas een log instituut geworden. Toch is Gods Geest nog steeds actief. Met het Pinksterfeest willen we ons steeds weer daarmee verbinden, het vuur van de passie ontsteken en net als Jezus het zonlicht van de liefde van God laten schijnen.
Pinksteren is een feest waard.
Magisch gebeuren?
Met Pinksteren viert de kerk geen geheimzinnig of magisch gebeuren, maar getuigt zij van de kracht waarmee God in en door mensen in onze wereld werkzaam wil zijn. Pinksteren is het feest van de gave van de heilige Geest. Met Pinksteren, zo vertelt de bijbel, ontvingen de leerlingen van Jezus de heilige Geest. Niet de geest van de wereld, maar de Geest van Jezus en van God. De Geest van liefde en vrede, zeg maar. Heilig in de zin van ‘anders’ en van ‘wat van God komt’.
Omdat je de heilige Geest niet kunt zien en niet vast kunt pakken, heeft de bijbel het voor ons zichtbaar gemaakt in de symbolen van vuur en wind. En zo vertelt het Pinksterverhaal het ook. De leerlingen voelen de wind en zien op ieder van hen vuurvlammetjes. De heilige Geest is als een vuur die mensen enthousiast maakt voor de liefde en vrede van God, en als een wind die dat vuur aanwakkert en van mens tot mens verspreidt. En dan gebeurt er ook iets. De leerlingen raken ‘buiten zichzelf’
Extase
Je zou ook kunnen zeggen: Pinksteren is het feest van de extase. ‘Buiten jezelf zijn’, betekent dat letterlijk. Dat kun je niet alleen van mensen, maar dat kun je ook van God zeggen. God die buiten zichzelf treedt en verbinding zoekt. Zoals Hij dat deed toen Hij de aarde schiep, de mens maakte en hem de adem inblies. Zoals Hij deed toen Hij zichzelf uitdrukte in Jezus, Zijn Zoon. Zoals Hij dat opnieuw op Pinkstermorgen deed, toen Hij zijn Geest over de vrienden van Jezus uitblies. En toen ook zij toen ‘buiten zichzelf’ raakten.
Openstaan voor anderen
Dat ‘buiten jezelf raken’ is wat anders dan jezelf kwijt raken of los van de werkelijkheid komen te staan. ‘Buiten jezelf zijn’ is het tegenbeeld van ‘in jezelf zijn opgesloten’ en ‘met jezelf samenvallen’. Pinksteren maakt je open voor de wereld om je heen: voor de ander en voor God. Het aardige is dat het Pinksterverhaal daar ook op uitloopt: op gemeenschap en verbondenheid. Mensen die tot bloei komen.
Ze hadden alles gemeenschappelijk, schrijft Lukas. En niemand onder hen leed gebrek. Ze aten samen. Braken samen het brood. En deelden daarvan aan anderen uit. Ze prezen en loofden God. Dat gebeurt er dus als mensen ‘buiten zichzelf’ worden gebracht. Dan ontstaat er gemeenschap en komt er verbondenheid. Dan krijgen mensen oog voor elkaar en vallen scheidingsmuren weg. Dan wordt er gedeeld en geheeld. En naar elkaar omgezien.
Ds. Wim Kievit
Reageren niet mogelijk.
